Salvete omnes. Hoc est non scriptum seriosum, sed scriptum (si id vocare potes) iocosum. Hoc est exercitium meum et scriptum latinum meum primum, quia puto necesse esse mihi ut coner in Lingua Latina scribere. Ergo non verbo facundo utor aut pulchras sententias facio; hos omnes facere conabor si bene scribere potero. Primum volo ut recte dicere posse, ante omnes. Sed si legere vis, si audiri vis, amici, narrabo fabulam meam tibi: cur disco Linguam Latinam.
Iam unus annus est post initium studium Linguae Latinae meum. Primum, nescivi cur, aut quomodo, Linguam Latinam, lingua quam nos scimus non facilem esse ad studendum, discere velle. Semper dico, causam discendi esse taenias de Iulio Caesare, imperatore romano, et de Imperatore Caesare Augusto, primo Principe Civitate Imperio Romano, (quem puto optimum esse quam Traianum), quas vidi cum haberem nullum officium faciendum. Non mentior si iam id dico, quia verum est, causae discendae Linguae Latinae mihi sunt taeniae de Roma antiqua quas vidi (et etiam video). Mihi Roma antiqua res iucunda est, et etiamnunc puto multos discere posse a Roma antiqua, quam puto fortasse unum nisi optimum imperium ex tota historia mundi esset.
Ab initio incipiamus. Ut dixi, prima causa studendi mea est quia puto Imperium Romanum imperium optimum esse. Cur puto Imperium Romanum imperium optimum tuta historia esse? Volo dicere, quia Iulius Caesar et filius eius Imperator Caesar Augustus, primus princeps civitatis populi romani, ibi vixit. Sed non maturum est tale responsum. Debeo ut responsum melius darem tibi, et dabo. Primum, id est quia puto influentiam eam usque ad hoc saeculum nos videre posse. Leges quas nunc habemus partae sunt a legibus quas senatus populusque romanus fecit. Cultus humanitatum noster, in parte, adfecta est a culto humanitatum populus romanus. Si videre vis aedificia in Europa et in Civitate Foederata America, videre potes multa aedificia earum similem esse sicut aedificia qua in Roma antiqua aedificata esse.
Ceterum, omnes actiones, eae erant actiones Iulii Caesaris, Imperatoris Caesaris Augusti, Traiani, Hadriani, Marci Aurelii, et aliorum Augustorum, omnes magnas consecutiones habuerunt, consecutiones quas nos in hoc saeculo etiam sentire possumus. Historia Europae, si non historia mundi ipsius, est talis quia, in parte, magni homini aliquem egerunt, homines qui fixunt imaginem toti mundi pro imagine sua. Possumusne imaginari mundum quem non ab Imperatore Caesare Augusto fixit? Certe non haberem Imperium Romanum, aut tragoedia magna de Marco Antonio et Cleopatra. Si urbs Roma non haberet illos illustrios viros, fortasse non posset aliam partem mundi, sicut Pannoniam aut Moesiam, Britanniam aut Aegyptum, tenere aut vincere. Et fortasse, sine magna potestate Imperii Romani, non posset Europam ipsam unitam esse sub uno imperio. Sine Europa unita, imaginari possumus Europam non aluisse, sine commercio, sine legibus unitis, atque sine viis quae faciliorem fecit ut homines huc illuc ierint. Informationem transferre, ad instrumentum adveniendum, ad hominem docendum, aut aliae res quae necessariae sunt ad vitam alendam hominum, omnes forsitan non possibiles essent. Fortasse aliquis dicere potes, Imperium Romanum non necessarium erat ad Europam alendam, quia si Imperium Romanum non factus erat, aut si Imperium Romanum cito mortuus est (imaginari possumus, Imperator Caesar Augustus victus est Marco Antonio in Actio) ali, ad cultum humanum alendum, per vias eius, per leges eius, per legiones armaque eius, et imperatores, senatum populumque eius, et in bello et in pace.
Sed satis est ad imperium romanum explanandum. Certus sum videre potes cur me puto Imperium romanum esse Imperium optimum, et cur amor meum Imperii Romani est causa prima mea Latinae discendae. Sed antequam plus narrabo, necesse est alium addendum. Certe multi homines aliam rationem putandi habent cur alium imperium est tam bonum, si non melius, quam Imperium Romanum. Non dubio quoque, non contradico, prope finalem aetatem eius, Imperium Romanum esse imperium aegrotum. Corruptiones, depravationes, et omnia mala saeculi homini Imperium Romanum ostendebat, a civibus romanis, qui non nobiles erant (quamquam dicere possumus, cives romanos semper non nobiles fuisse, aut forsitan, per saecula in quibus Imperium Romanum totum mundum imperavit, paucos tantos ex populo romano bonos homines vocare possimus). Homines vixerunt in malo habitu, sine cibo, sine pecunia, et certe sine liberta a malis vitae. Patria deficit ad populum tutandum. Hos omnes scio, sed fateri debemus, in primo et secundo saeculo post Christum Natum, et in primo saeculo ante christum natum, Imperium Romanum erat in summa potestate tua, et in illo tempore, Imperium Romanum multos beneficios adferrebat multis hominibus, beneficia qua nulla alia imperia in eodem saeculo hominibus melius adferre potuerunt.
Debeo causam studendi secundam meam tibi narrare. Cum inceperem discere latinam, nescivi pro quo usu studium meum fuisse. Lingua Latina, ut scimus, est lingua mortua, nemo utitur Lingua Latina sicut lingua prima alicuius. Omnes quis Linguam Latinam discunt, discunt eam sicut linguam secundam, aut etiam tertiam (sicut ego). Sed, cum didicissem plus Linguam Latinam, cognovi Linguam Latinam satis pulchram esse. Ea est pulchra mihi non quia modus dicendi eius pulchra auditur, sed quia puto Linguam Latinam aliam novam viam nobis ostendere, viam variam quae declinationibus et coniungationibus utitur ut alias res significet et non multis praepositionibus aut articulis utitur. Et hanc esse puto rem attractivam, quia haec prodest mihi est, praesertim prodest studio linguae meae. Per leges grammaticae eius, Lingua Latina facit, aut docet me ut possim agnoscere quomodo una lingua operari. Quid est tempus? Quae sunt coniungationes? Quomodo declinationes memoro? Gravior est, quis est casus subiunctivus, aut quis est gerundivus? Hos omnes didici solum quia Linguam Latinam didici. Si non Linguam Latinam didici (et disco), foristan nunc non possim bene cognoscere has res quae linguam pertinent, et necesse sit ut plus laborem in studio meo.
Ob has rationes, dicere volo Linguam Latinam esse solam linguam quam me amare. Forsitan ridiculosa audiar, quia aliquibus hominibus, lingua est velut aliis instrumentis quo cotidie utimur. Lingua utimur ad aliquem emendum, ad aliquem loquendum, et ad alium usum agendum. Tamen Linguam Latinam amo, quia quamquam nimis difficilis est, omnes leges grammaticae Linguae Latinae satis est per se. Multas coniungationes habet, ergo non necesse est “ego” aut “tu” semper uti. Declinationes habet, ergo non necesse est articulo uti. Si comparare volo, forsitan in hac re, Lingua Germanica est satis similis quam Linguam Latinam. Utraque utitur multis declinationibus et coniungationibus ad multas res significandas. Tametsi sic est, etiam puto Linguam Latinam pulchrior esse. Lingua Latina, absimilis quam Linguam Germanicam (lingua quam iam disco cum acerbitate), puto meliorem rationem habere ut his declinationibus et coniungationibus utatur. Ergo, quamquam necesse est mihi (aut nobis) initio plurimum discere cum disco linguam latinam, nunc fere omnes intellego. Puto omnes rationes utendi, omnes leges grammaticae Linguae Latinae esse meliores perfectas quam in Lingua Germanica. Ergo, opinor Linguam Latinam meliorem posse ut significet per novam variam viam quae multis declinationibus et coniungationibus utitur ad res significandas quam Linguam Germanicam, quae quamquam decliantiones et coniungationes habet, multis praepositionibus aut articulo quoque utitur.
Et iam satis esse puto ad rem narrandam. Non intentio mea est ut longum scriptum scribat. Ostendi, narravi causam dicendae Linguae Latinae meam, et certe puto satis exercitium habui. Credo narraturum esse me in Lingua Latina de alia re, si tempus habebo.
Valete!